 | ||
| Poeter Pema Singi Tamang |
नमार्नु जन्तु है कुनै
बसेर काल जाग्दछ
न घाउ चोट लाउनू
सडेर चित्त पाक्दछ
धुलो नफेक्नु नानी हो
उडेर भित्र ढाक्दछ
हिलो नखेल्नु फोहरी
खराब दाग लाग्दछ
न चित्त है दुखाउनु
डसेर आँसु बग्दछ
बनेर फुलझैँ सधैँ
हँसाउनू सुवास दी
सधैँ रमाउनू जगत्
रमेर नित्य आस दी
जताततै छ ईश रे
छ सुन्नु त्यो विचार रे
छकाउने लुकाउने
नराख भाव क्यै गरे
पेमा सिङ्गी तामांग - बादल
कहिले बन्ने हात्ती घोडा, कहिले बन्ने रूख
लहराउँछौ जताततै कति ठुलो मुख
गर्जिन्छौ मेघ बनी, बनी दिन्छौ वर्षा
उफ्रिन्छौं बालकहरू, हामी हुन्छौ हर्ष
जताजता हावा चल्छ, त्यतै बहि दिन्छौ
चम्किदिन्छौ बिजुली भै हाम्रो सातो लिन्छौ
कहिले बन्छौ सेतो हात्ती, कहिले बन्छौ कालो
लुकमारी खेल खेल्ने, अब हाम्रो पालो
गर्मीमा शीतल दिन्छौ, छेकी घामलाई
अन्नवाली स्वाहा पार्छौ असिना पो भई
पेमा सिङ्गी तामांग -उठेका छन् हातहरु (गजल)
उठेका छन् हातहरु अब कहाँ झुक्लान ?
जुटेका छन् मुठ्ठीहरु अब कहाँ फुक्लान ?
तातो रगत बगेर मुटु पनि तातेको छ
चारैतिर दन्केका राँकाहरु अब कहाँ निभ्लान् ?
धेरै पटक प्रहारहरु मुटुभरि भएका थे
जति दुखाई सहे पनि अब कहाँ सहलान् ?
झुकाएर इनामलाई बदनाम उपहार दिए
प्रत्युत्तरमा आवाजहरुले अब कहाँ छोड्लान् ?
हजुर!
वेदनाको लहरले मुटु जब छुन्छ हजुर
ढुङ्गा जस्तो मुटु पनि त्यतिखेर रुन्छ हजुर
रुन सक्नु भनेको नि वीरताकै निशानी हो
छल-छाम, अहङ्कार आँसुले नै धुन्छ हजुर
विषालु हो, टोक्छ पनि, टोक्ने मात्र हैन तर
पिरतीको गीत गाए सर्पले नि सुन्छ हजुर
हत्केलामा ज्यान राखी बतासमा कावा खाने
माकुराले बाध्यतामै जालो सधैँ बुन्छ हजुर
जिन्दगीको यात्रामाझ् निद्रासँगै रात चल्छ
परेली उघार्यो कि त बिहानी नै हुन्छ हजुर
छचल्क्यो जवानी उबायो कसैले (गज़ल)
छचल्क्यो जवानी उबायो कसैले
कसी प्रेम पाशमा डुबायो कसैले
अति प्रीतले मन्द मुस्कान छर्दै
सुधा जल खन्याई नुवायो कसैले
हुँदा अर्ध चेतमा पियाएर प्याला
समाएर तान्दै खुवायो कसैले
कुहू कोयली झैँ मधुर कण्ठ खोली
सुरिला गीतैमा रुवायो कसैले
छुटी स्नेह सामिप्यले मन दुखायो
छताछुल्ल आँसु चुहायो कसैले
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
हाल:-न्युयोर्क,अमेरिका
Sushma Manandhar – Timro Gajab Bhayo (Nepali Gajal)
सुषमा मानन्धर – तिम्रो गजब भयो
सोच्दै थिएँ अचानकै आउनु तिम्रो गजब भयो ।
न पठाउँदै समाचार पाउनु तिम्रो गजब भयो ।
पग्लिन्न भन्थें अब म जत्ति जे गरे पनि तिमीले
मुस्काउँदै उफ् आँखासन्काउनु तिम्रो गजब भयो ।
बिर्सियौ कि त्यो मुखडा सधैं गाइरहने तिमीले
नसम्झाउँदै गीत गुन्गुनाउनु तिम्रो गजब भयो ।
मेरो मनको थाह अझै नपाको हो र तिमीले
विनसित्तै मलाई तड्पाउनु तिम्रो गजब भयो ।
प्रेम मात्र भावनाको आवेग हो भन्ने तिमीले
अर्पिंदै जीवन नै चढाउनु तिम्रो गजब भयो ।
सोच्दै थिएँ अचानकै आउनु तिम्रो गजब भयो ।
न पठाउँदै समाचार पाउनु तिम्रो गजब भयो ।
पग्लिन्न भन्थें अब म जत्ति जे गरे पनि तिमीले
मुस्काउँदै उफ् आँखासन्काउनु तिम्रो गजब भयो ।
बिर्सियौ कि त्यो मुखडा सधैं गाइरहने तिमीले
नसम्झाउँदै गीत गुन्गुनाउनु तिम्रो गजब भयो ।
मेरो मनको थाह अझै नपाको हो र तिमीले
विनसित्तै मलाई तड्पाउनु तिम्रो गजब भयो ।
प्रेम मात्र भावनाको आवेग हो भन्ने तिमीले
अर्पिंदै जीवन नै चढाउनु तिम्रो गजब भयो ।
Narayan Tiwari – Basi Basi Khane Manchhe (Nepali Bal Gajal)
नारायण तिवारी – बसी-बसी खाने मान्छे
बसी-बसी खाने मान्छे, देख्या होलाऊ तिम्ले
काम गरि खाने पनि, लेख्या होलाऊ तिम्ले
सुति-सुति खानपाए गर्नुहुन्न काम ?
मनैमन गुन्ने मान्छे छेक्या होलाऊ तिम्ले
बिनाआर्जन पुर्ख्यौलीको हात पर्ने धन
तुजुक र फुटानी नि रोक्या होलाऊ तिम्ले
यस्तो रीति रुने थिति बदलिने पो हो कि
सबै हाँस्ने गाउँतिर टेक्या होलाऊ तिम्ले
बसी-बसी खाने मान्छे, देख्या होलाऊ तिम्ले
काम गरि खाने पनि, लेख्या होलाऊ तिम्ले
सुति-सुति खानपाए गर्नुहुन्न काम ?
मनैमन गुन्ने मान्छे छेक्या होलाऊ तिम्ले
बिनाआर्जन पुर्ख्यौलीको हात पर्ने धन
तुजुक र फुटानी नि रोक्या होलाऊ तिम्ले
यस्तो रीति रुने थिति बदलिने पो हो कि
सबै हाँस्ने गाउँतिर टेक्या होलाऊ तिम्ले
Comments
Post a Comment